Οι δίσκοι αν και φαίνεται ένα απλό προϊόν στην πραγματικότητα είναι αρκετά πιο σύνθετο. Η διαδικασία παραγωγής τους προκειμένου να βγει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα, είναι δύσκολη και πολυσύνθετη, ενώ οι ποιότητα από δίσκο σε δίσκο διαφέρει σημαντικά. Θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε την διαδικασία και τι πρέπει να προσέξει ο καταναλωτής πριν προβεί στην αγορά.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που κάνουν την διαφορά στον δίσκο είναι το πάχος. Ο λόγος είναι ότι το μαντέμι, είναι μίγμα σιδήρου με άνθρακα. Όσο πιο παχύς είναι ο δίσκος τόσο λιγότερο σίδηρο έχει το μίγμα, άρα τόσο φθηνότερο είναι το προϊόν, όμως και χειρότερο ποιοτικά.
Στους καλούς δίσκους το βάρος μπορεί να κυμαίνεται σε +/- 5%. Σε περίπτωση που είναι παραπάνω η ποιότητα του δίσκου, και η ποιότητα της διαδικασίας εργοστασίου δεν είναι καλή.
Η διαδικασία φινιρίσματος, ακολουθεί ως εξής. Στην αρχή, αφού βγει από το καλούπι ο δίσκος τροχίζεται και λειαίνεται (όχι τόσο σχολαστικά όπως στο απλό εμαγιέ). Εάν είναι καλό το εργοστάσιο, μετά το βάζει σε καλούπι λάστιχου, και η στρώση είναι αρκετή ώστε να δίνει προστασία. Σε πιο φθηνά προϊόντα, η διαδικασία της λαστίχωσης γίνεται απλά βουτώντας τον δίσκο σε καυτό λάστιχο. Αυτό όμως δεν δίνει το απαραίτητο πάχος λάστιχου και άρα την απαραίτητη προστασία. Φυσικά αυτό θα οδηγήσει σε χαμηλότερη τιμή αλλά και χαμηλότερο προϊόν. Ένας τρόπος για να το ελέγξετε είναι να «μπήξετε» το νύχι σας για να νιώσετε ένα μπαίνει μέσα ή είναι σαν να ακουμπάει στο σίδερο απευθείας. Τέλος το μείγμα λάστιχου παίζει σημαντικό ρόλο. Στα πολύ φθηνά προϊόντα το μείγμα πρωτογενούς λάστιχου είναι κάτω από 30% με αποτέλεσμα μικρότερη προστασία, αλλά και άσχημη οσμή. Οι δίσκοι της AMILA έχουν 50% μείγμα πρωτογενούς λάστιχου.
Τέλος το πλαστικό στο δαχτυλίδι, πρέπει να είναι καλής ποιότητας για να μην σπάσει.
